Słowo niezgody czyli o farmaceutach i nie-farmaceutach

Wydawać by się mogło, że jest wiele ciekawych rzeczy do „porobienia” w wolnym czasie: surfowanie w sieci, czytanie książek, oglądanie filmów, głaskanie kota. Jak zwykle jednak znajdą się ci, którzy będą doszukiwać się wielkich problemów w błahostkach, które w ich oczach rosną niczym bicepsy po ostrym wycisku na siłowni. Cóż, ludzie mają różne hobby. Ostatnio prawdziwym breaking news na stronach o tematyce farmaceutycznej okazał się program raczej słabo powiązany z branżą, dotyczący diety-cud. Otóż jedna z bohaterek tego programu, pani o dość znacznej tuszy, jak wynika z formuły show, została podpisana na pasku u dołu ekranu jako farmaceutka. I nie trzeba było długo czekać, aby rozpętała się g...burza. Okazało się bowiem, że nazwisko wyżej wymienionej pani nie figuruje w Centralnym Rejestrze Farmaceutów. Bohaterka programu rzeczywiście pracuje w jednej z warszawskich aptek, ale jest technikiem farmaceutycznym. I w tym momencie rozpętuje się aferę na pół kraju jakim prawem pani posługuje się nie należącym się jej tytułem. STOP. Wszystko pięknie, ładnie zgodnie z literą prawą i obowiązującymi przepisami farmaceutą jest magister farmacji, osoba po pięcioipółletnich studiach, z prawem wykonywania zawodu farmaceuty. Ok , zgadza się. Ale biorąc pod uwagę, że w języku potocznym i dla większości społeczeństwa nie-farmaceutów słowo farmaceuta oznacza po prostu osobę pracująca w aptece, zajmująca się wydawaniem leków i obsługą pacjenta to czy naprawdę jest o co kruszyć kopie? Czy rozrywkowy program telewizyjny nie nadawany nawet w głównym paśmie telewizji może aż tak bardzo namieszać w i tak już niełatwych relacjach pomiędzy magistrami a technikami ? A jednak może. Piszę ten post, ponieważ mam ogromny sentyment do zawodu technika i pracy w aptece, z której jak na razie przyszło mi zrezygnować. Komentarze, które pojawiły się w sieci, pod artykułami na ten temat mnie przerażają. Dosłownie przerażają. Przede wszystkim smutne jest, z jaką pogardą wybrzmiewa w kontekście tej całej sprawy tytuł technika farmaceutycznego (koniecznie z podkreśleniem na farmaceutycznego bo technika farmacji można jeszcze nie daj Boże pomylić z magistrem). Sama jak już wspominałam jestem technikiem (stażystą- do ukończenia dwuletniego obowiązkowego stażu zabrakło mi kilku miesięcy) i nigdy, przenigdy podczas mojej pracy w aptece nie miałam aspiracji nazywać się magistrem czy do niego przyrównywać. Bo nim nie jestem. Nikt również w feralnym tym programie nie nazywa pani nie-farmaceutki magistrem. Technik farmaceutyczny to nie jest osoba totalnie niewykształcona, bez matury, w ogóle zielona nie mająca pojęcia o pracy w aptece, jak próbują przedstawiać to niektórzy. To prawda, do nauki w policealnym studium nie jest potrzebna matura, ale osobiście nie znam ŻADNEGO technika bez matury. Myślę, że osoba bez solidnych podstaw z biologii i chemii na poziomie matury rozszerzonej (albo co najmniej podstawowej) po prostu sobie na tym kierunku nie poradzi. Są takie przedmioty jak analiza leków (chemia, chemia i jeszcze raz chemia, głównie organiczna), farmakologia, farmakognozja (podstawy botaniki i ziołolecznictwa), technologia postaci leku (przedmiot praktyczny, polegający na wytwarzaniu różnych postaci leku od roztworów począwszy na rozmaitych czopkach skończywszy). Technicy nie są winni temu, że istnieje (nadal) taki zawód (w 2019 roku zostało wznowione kształcenie na tym kierunku ale w formie dwuipółletniej- to o czymś świadczy), że są potrzebni na rynku pracy. Nie są winni, że istnieje taka a nie inna ścieżka kształcenia. Że nie mają prawnej możliwości dokształcania się,zbierania punktów. Marzę o tym, że kiedyś powstanie licencjat, gdzie technik będzie mógł kontynuować swoja kształcenie i że przestanie w końcu być popychadłem i „chłopcem do bicia”. Powiecie może iść na studia na farmację. Teoretycznie może. Ale większość techników to ludzie pracujący, mający na utrzymaniu rodzinę i nie może sobie pozwolić na dzienne studia. Studium policealne to też często szansa na przekwalifikowanie się np. po kierunku humanistycznym, po którym ciężko znaleźć pracę. Dlatego często decydują się na to ludzie dojrzali, dorośli, niekoniecznie od razu po maturze. Chyba nikt nie wyobraża sobie dziś apteki bez technika. Nawet magister farmaceuta. Każdy ma swoje zadania, swoje uprawnienia. Żeby nie było znam wielu wspaniałych magistrów farmacji, w tym kierowników, naprawdę z sercem na dłoni, gotowych szkolić młodych techników do pracy w aptece, poświęcających swój czas na tłumaczenie wielu kwestii. Nigdy nie spotkałam się tym, żeby te osoby traktowały techników z pogardą czy poczuciem wyższości. Ale to świadczy o ich klasie. Dlatego naprawdę nie rozumiem tej całej afery i burzy w szklance wody o jedno słowo i to takie, które od dawna funkcjonuje w potocznym języku. Podobnie, jak do nauczyciela w liceum utarło się zwracać „panie profesorze”, mimo że ma tytuł naukowy magistra albo do lekarza medycyny „panie doktorze”, pomimo że często nie ma tytułu doktora nauk medycznych. Czy ktoś z tego powodu ma ból tyłka ? Raczej nie. Nikt nie próbuje przywłaszczyć sobie tytułu naukowego, którego nie posiada. W nazwaniu tej pani farmaceutką, chodziło po prostu o to, że pracuje w aptece. Nic więcej, ja nie doszukuję się w tym żadnego drugiego dna. Ani trzeciego, ani czwartego ani żadnego.

Przepraszam. Musiałam. Ulało mi się.

Artykuł o fejsbukach następnym razem.

Post Scriptum Jeżeli ktoś stwierdzi po przeczytaniu tego, co napisałam, że cierpię na popularny kompleks "bycia tylko technikiem” powinien rozważyć fakt czy syndrom "bycia aż magistrem" nie jest poważniejszym problemem.

Z poważaniem

Mama kasjerka (obecnie)

Technik farmaceutyczny stażysta (były) nie-farmaceuta